Gerekirse özleminden öl, ama bana bir daha mesaj atma !

Sen nasıl bir geri zekalısın Bay Tarçınlı Kahve?
Dün geceden beri hiç uyumadım ve periyodik olarak bu soruyu sordum... Tabii ki kendi kendime sordum çünkü kendisi beni her yerden engelledi. Hem de öyle sessiz sakin yaptı ki bunu, en savunmasız anımda, yeni bir dizi keşfetmiş ve büyük bir hırsla çekirdek çitlerken engellendiğimi fark ettim.
Bu durumda kafamı kurcalayan ilk soru neden bir gün sonra engellendiğim , ikincisi de yazıma başladığım ilk cümle oldu...
Hemen şirket profilimi açıp kısa ama vurucu bir mesaj attım. O an iyi ki şirlet profilim varmış , olmasa o kalp sıkışması ve el titremesiyle yeni bir facebook hesabı açıp ona giydirmem uzun zaman alacaktı. Bu adam bana bir kaç gün önce ömrü boyunca benden başkasını sevemeyeceğini söyleyen, benim ömrüm dediğim beyinsiz. Kendisi son derece kıt bir adam olduğu için yaptığım hareketi kendisine yapılmış bir saldırı olarak algıladı. Farz edelim ki öyleydi, ki değildi ama onun gibi sığ düşünelim ve öyle diyelim, e benim buna hakkım yok mu? Ben biriyle bir şey yaşadığım anda beni öldüreceğini ya da yaralayacağını söyleyen bir kıt nasıl olur da kendisinde o kızla devam etme hakkı bulur ki?
Gereksiz yere gerildim haliyle...
Olayın üstünden 1 saat 40 dakika geçtikten sonra yüz kaslarımı hissetmeye başladım, öncesinde deneyimsiz doktorlara , kenar mahalle estetisyenlerine botoks yaptırmış emekli teyzeler gibi ifadesiz yüzümde , yanağımın üstüne düşmek için gözümün kenarında beklemekten katılaşmış , çapağa dönmesine ramak kalmış göz yaşlarımla , etrafıma çaktırmadan usulca çekirdeğimi yemeye devam ettim.
Sonra bir rahatlama geldi, oh dedim. Demek ki bende de öyle derin bir yeri yokmuş. Tam o anda evren devreye girdi, hayır böyle durumlarda bu evren neden benimle bu kadar uğraşıyor henüz buna da bir anlam verebilmiş değilim. Bir arkadaşımdan gecenin bir körü, Model'le Emre Aydın düetini dinledin mi kalk çabuk dinle diye bir mesaj aldım.
Sevgili evren üşenmemiş, dünyada bu kadar pislik, acı çekmesi gereken insan varken , beni seçip arkadaşımı görevlendirmiş. Şarkıyı açmamla ne zaman sabah oldu bilmiyorum. Herhalde yüz kere dinledim.
Şu an bunu yazarken de aynı şarkının tesadüfen karşıma çıkmış olması da evrenin hala benimle yakından ilgilendiğini gösteriyor... Sağ olsun!
Kendime de kızdım bir yandan, benim kıza mesajları attığım gece Bay Tarçınlı Kahve kızıp kalp krizi geçirip ölmüş olabilir mi senaryom bile oldu. Acı çektim, sevdiğim adamı öldürdüm diye...
Ben ne zaman bu kadar geri zekalı oldum ?
Peki bu kadarla kalmış olabilir mi bu olay?  Tabii ki hayır.
İçimde kalacağına adamda kalsın mantığım yine devreye girdi, hatırlarsanız en son M.A(29)'da devreye girmiş ve hissettiğim ya da hissettiğimi sandığım ne varsa adama sayfa sayfa yazıp fabrikasına yollamıştım. Bence içimde kalsaymış.
Bu sefer de kendimi tutamadım ve Tarçınlı Kahveye bana göre kısa , insanlığa göre uzun, ona göre çok uzun bir mail attım. Boyut konusu kafanızı karıştırdıysa 4 ekran görüntüsü boyutunda diyelim. Yani evet, bilekten dirseğe kadar. Ama bir rahatlama geldi bana onları yazdıktan sonra.
Cevap beklemedim, beklemiyorum, ama o atmaz nasıl olsa diye değil. Bu sefer gerçekten bitsin istediğim için.
Sonra sabah oldu, ve ben çapaklı gözlerim ve kulaklarıma geceden beri yapışmış, adeta 3. ve 4. kulaklarım haline gelmiş kulaklıklarım ve o şarkıyla, kargoya gidip, sipariş verdiğim katina kartlarımı aldım. Eve gelir gelmez de açıp baktım. Yine dönecekmiş Bay Tarçınlı Kahve...
Döner mi ?
Peki içimdeki o 5 senedir hiç susmayan, geri dönecek diyen sesin hala susmamasına ne demeli?
Ona da soruyorum döner mi?
Dönmesin.
Döner mi ya?
Ya ben dedim diye özleminden ölür de yine de dönmezse?
Dönmesin.
Bir daha gitmemek üzere dönmeyecekse, dönmesin!