Kahvenizi nasıl alırdınız? Bence tarçınlı olsun...

Bundan bir kaç ay önce her akşam düzenli olarak didiklediğim Bay Tarçınlı Kahve'nin facebook hesabından babaannesinin öldüğünü görmüş ve üç gün bunun karın ağrısını çekip en sonunda da insaniyet namına! kendisine facebook'tan baş sağlığı mesajı göndermiş, acaba bu muhabbetimizin bir başlangıcı olabilir mi ümidiyle uykuya dalmış ve sabahında "Eyvallah, sağolasın" mesajıyla karşılaştıktan sonra kendisi için sadece bir askerlik arkadaşı olabileceğimi, cinsiyet değiştirip onunla askere gitmeyi, sonradan da onun askere gitmeye niyeti olmadığını ve benim onunla asker arkadaşı bile olamayacağımı düşünmüş, yıkılan hayallerim ve istenmemenin verdiği hırsla kabuğuma çekilmiştim.

Sonrası malum, M.A(29) 'la bol kusmuklu , başlangıcı benim yüzümden , sonu onun yüzünden tiksinç, seviyesiz, iğrenç, bir yandan da çok bol aşklı serüvenim... 

Yalan söyleyemeyeceğim, adam o gün bugündür aklımdaydı, hatta bir ara o kadar derin yaşadım ki olayı, Bay Tarçınlı Kahve'yi bile sevmemişim dedim. Yok daha neler...

Ama hak verin bana da, o kadar kusunca beynime kan gitmemiş olabilir, adama da aşk mektubu yazıp fabrikasına yolladım sonuçta...

Geçen bende kalan kopyasını okudum, o ben değilim... Bence gece uykumda başkasının ruhu geldi de girdi, yazdı. Ezik bir ruh. Hissettiklerimin arkasındayım, çok güzel şeyler de yazdım , hiç mütevazi olamayacağım ama ona yollamadım o ayrı...

Neyse dönelim konumuza...

Geçen hafta, yine gereksiz ve saçma sapan bir sebepten dolayı şehir dışındayım, Çanakkale'de hayatımın en anlamsız gecelerinden birini yaşıyorum, dünyaya olan tüm hırsımı çekirdek kasesinden çıkartıp, çekirdeklerle dövüşe dövüşe hayatımı sorgularken, messenger sesini duymam da bende açıkçası pek bir heyecan yaratmadı. Kırmızı Kafa bana oradan yazar hep, göz ucuyla ne yazmış diye bakayım dememle ekrandaki baloncuğun içinde Bay Tarçınlı Kahve'nin kilo aldığı için toparlaklaşmış suratını gördüm. Yine de bana mesaj attığını düşünmedim... Ben arada bir neden bilmem eyvallah, sağolasın mesajına açıp açıp bakıyordum.  Romantizm anlayışım bu kadar benim de...

Bir güzel adamın baloncuğunu ittim, Kırmızı Kafa'nın mesajlarını didiklemeye başladım, hani kızın yazdığı mesaj nerde diye...

Ve o anda beni bir titreme aldı, ellerimin titremesinden dokunmaktik telefon kilitlendi. Beynim de kilitlendi ayrıca... Evet, Bay Tarçınlı Kahve bana mesaj attı, messengerdan ,whatsapp'a terfi ettik aynı gece. Facebook'ta arkadaşım artık. Ordan burdan didiklememe gerek kalmadı, ama nasıl bir alışkanlık olmuşsa ben hala oradan buradan didikliyorum da , adamın kendi profiline girip bir şey yapmıyorum. 3 gün çok güzel mesajlaştık, sonra da sesi kesildi ama bu bile koymadı bana. İçime nasıl bir rahatlık geldi anlatamam. Dile kolay, 1.5 sene bekledim ben bu mesajı. Haykıra haykıra söyledim Sezen Aksu'nun şarkısını "Dünyanın o son günü sen beni arayacaksın " diye...

Eski günlere gittim hemen... Ve en kötü anımızı bile düşünürken yüzümde aynı gülümseme...

Ben sen yokken çok aptal şeyler yaptım Bay Tarçınlı Kahve...

Hayatımın en berbat günlerini yaşıyorum ama sen her seferinde bana mucizelerin var olduğunu , hayatta imkansızın olmadığını hatırlatıyorsun...

Senin istediğim an mesaj atabileceğim yerde olman bile öyle büyük bir şans ki benim için...

Ne yapsak, bitmiyor. Ve anladım ki aynı şeyleri yapmışız yokluğumuzda...

Benim de haberlerim alınmış etraftan, benim profilim de didiklenmiş, başkalarına gidilmiş , olmamış. Aynılığımız bile içimi ısıtıyor benim. Şu her şeyle dalga geçtiğim blogu bile aşktan ağzını yaya yaya konuşan, nazlı kız bloguna döndürdüm iki dakikada. 

Bir daha biziz der miyiz bilmiyorum, ama demediğimizde de öyleymişiz. 

En mutlu günlerimin adamı, iyi ki mesaj atmışsın sen bana...

Ama atmaya da devam et yani !!!! hıh!

Not: Bu adam 3.kez onca yaptığım saçmalığa rağmen bana mesaj atıyorsa, herkes geri dönecek rahat olun :)))